بررسی علل و نحوه درمان آتریت در بیماران بستری شده با تشخیص فوق در بیمارستان های اطفال شهید فهمیده و رازی در سالهای 1373 الی 1377

توضیحات ذیل در خصوص پایان نامه با عنوان بررسی علل و نحوه درمان آرتریت در بیماران بستری شده با تشخیص فوق در بیمارستانهای اطفال شهید فهمیده و رازی طی سالهای 1373-77 بصورت مختصر عنوان می گردد. با توجه به اینکه آرتریت یکی از بیماریهای شایع و با علل متنوع در اطفال بوده و نیز یکی از عامل مهم موربیدیتی در کودکان می باشد اهمیت این بررسی را مشخص می سازد. بررسی علل و نحوه درمان آرتریت علاوه بر تعیین وضعیت این بیمار در گروه مورد نظر چگونگی برخورد و درمان آنها را مشخص می سازد و نتایج حاصله راهگشای درک عوامل اتیولوژیک و درمان بهتر بیماران خواهد بود. در بررسی که بصورت توصیفی و گذشته نگر و به منظور تعیین شاخص های اپیدمیولوژیک آتریت در کودکان صوت گرفته است از پرونده های بیمارستانی موجود در مراکز درمانی بعنوان بهترین و شاید تنها منبع اطلاعاتی و بدون هیچ گونه دخل و تصرفی مورد استفاده قرار گرفته است . موارد مورد مطالعه متعدد و متنوع بوده که ذیلا به ذکر مهمترین و شاخص ترین نتایج اکتفا کرده اطلاعات کاملتر در متن قابل بررسی می باشد. تعداد کل موارد که با شکایت یا تشخیص منطبق با آرتریت مورد شناسایی قرار گرفتند 84 مورد بوده است . - 31/25 بیماران مونث و 70/23 درصد مذکر بوده اند. - گروه سنی زیر یکماه 2/3 درصد و گروه سنی یکماه تا یکسال 17/80 درصد و گروه سنی بالای یکسال 79/70 بیماران را تشکیل می دهد. - متوسط سنی گروه یکماهه تا یکساله 6/42 ماهه و متوسط سنی گروه یکساله به بالا 6/03 ساله بوده است . - شایعترین علائم، درد با 89/28 درصد محدودیت حرکتی با 80/95 درصد و کمترین شیوع مربوط به سایر علائم همراه شامل سوفل قلبی - کاهشن وزن 0 اسپلنومگالی و گلودرد با 15/48 درصد می باشد. - درگیری مونوآتیکولر در 72/62 درصد بیماران و درگیری پلی درتیکولر در 27/38 درصد موارد دیده شد. - در 80/95 موارد سیر بیماری حاد بوده است . - 41/67 موارد رادیوگرافی طبیعی و 35/71 درصد رادیو گرافی غیر طبیعی و در 22/60 بدون رادیوگرافی بوده اند. - در 94/05 موارد درمان مدیکال - سرژیکال دریافت کرده اندد و در 5/95 درصد بدون درمان خاصی بوده اند. - در خصوص تشخیص ها آرتریت چرکی با 48/81 درصد - آرتریت راکتیو با 19/04 درصد - - ra با 16/66 شایعترین بوده اند و استئومیلیت t12 و آبسه پسواس و نکروز آواسکولر فمور هر یک با 1/19 درصد کمترین شیوع را داشته اند. از جمله مهمترین موارد مورد بحث و پیشنهاد، اهمیت و ارجحیت تشخیص بالینی در آرتریت نسبت یافته های آزمایشگاهی - اهمیت آرتریت سیپتیک بعنوان شایعترین علت آرتریت مونوآرتیکولر - اهمیت آزمایشات تجزیه مایع مفصلی، رنگ آمیزی، کشت و آنتی بیوگرام در تشخیص و درمان متمرکز آرتریت سپتیک اهمیت jra و آرتریت ری اکتیو بعنوان شایعترین علل آرتریت پلی آرتیکولر، توجه و دقت نظر بیشتر نسبت لوسمی ها و بروسلوز بعنوان تشخیص های افتراقی مهم آتریت و اهمیت ثبت دقیق و کلاسیک پرونده ها و برخورد سیستماتیک با بیماران آرتریتی بمنظور به حداقل رساندن اشتباهات و کاستی ها در پرونده های بیماران بعنوان تنها منبع اطلاعاتی قابل دسترسی در مراکز آموزشی و درمانی، بوده است .